Het was stil in de dancing. De dansvloer lag er donker en verlaten bij. Slechts de bar was enigszins verlicht. De muziek stond zacht. De discjockey hield nog zijn mond. De weinigen die aanwezig waren zaten zwijgend aan de bar. Het was vroeg op de avond en het leven moest hier nog beginnen. Het meisje zat in een hoek van de bar. Ze had een glas waarin zojuist nog rode wijn had gezeten in haar hand. Ze keek dromerig met haar ogen half gesloten door het bolle glas naar de wereld buiten. Het was een wazige, vormeloze wereld, waarin mensen schimmen werden.
En als een schim kwam hij haar wereld binnen. Eerst klein en ver weg, toen steeds groter naarmate hij dichter naar haar toe liep. Hij was een fors gebouwde man, met een vriendelijk uiterlijk, dat echter een sterke wil maskeerde.
Maar nu was hij zonder gezicht voor haar. Niet dat ze hem niet kende. Ze wist dat hij een innemend man was, bewonderd door vele vrouwen, die dongen naar zijn gunsten. Maar ze wist ook dat, wanneer hen dat lukte en wanneer zijn keus op hen gevallen was, ze spoedig daarna niets anders waren dan zijn speelbal. Ze had vrouwen gekend, trots en onafhankelijk, die dachten met hèm te spelen, maar die, na één nacht in zijn bezit, werden tot slaafse geesten, welke nog enkele dagen in zijn schaduw mochten leven tot hij hen verwierp en nooit meer aankeek. Ze had hen verafschuwd.
Maar nu, dit was anders. Hij kwam op haar toe, hij, die zelf nooit de eerste stap maakte en stond voor haar stil, keek haar aandachtig aan.
En hoewel ze wist dat ze nu moest opstaan en het café verlaten, of minstens het gezicht van hem moest afwenden, bleef ze hem door haar glas heen aankijken. Ondanks zijn nabijheid, kreeg zijn gezicht geen scherpe contouren. Het was alsof een waas voor haar oog verscheen, dat haar hoofd deed suizen. Ze voelde dat hij haar observeerde, taxeerde, goed(?)keurde. Nog steeds sprak hij niet, maar ze wist, in de eeuwigheid dat het duurde, dat ze verloren was.
Ze ervoer het als een bevrijding toen hij haar arm zacht aanraakte en haar deed opstaan. Hij nam haar mee naar het duistere danszaaltje, dat nog duisterder leek toen ze erin opgenomen werd. De muziek was zacht en mysterieus, of was het haar eigen muziek? Ze durfde hem niet aan te kijken en staarde naar zijn kruis. Ze wist niet wat hij van haar verwachtte en wachtte op zijn leiding, zijn leiding in de dans?
Terwijl ze stil stonden, zij tegenover hem, met gebogen hoofd, voelde ze nog steeds zijn blik en de stilte duurde voort. Toen hij eindelijk sprak keek ze verbaasd met grote ogen naar hem op. Het was niet zijn stem die haar in verwarring bracht die was zacht en diep maar de woorden die hij sprak:
“Geef mij je slipje.”
Haar ogen keken hem vertwijfeld aan, maar haar handen gleden al langs haar bloes en rok, alsof ze niet meer aan haar geest toebehoorden, maar slechts aan zijn woorden. Ze voelde haar handen naar beneden glijden tot ze op haar blote dijen terecht kwamen om daarna weer langs haar benen omhoog te kruipen en te stoppen bij het elastiek van haar slipje. En weer gingen haar handen onstuitbaar haar beneden, het broekje met zich mee trekkend. De stof gleed langzaam over haar billen en ze kon een rilling niet onderdrukken toen deze bloot kwamen. Ze bukte en trok haar rechterbeen op zodat de stof haar been verliet. Daarna volgde het linker. Ze gaf hem het slipje, dat hij zonder enige nadruk aannam en nonchalant in zijn broekzak stopte.
Hij legde zijn armen rond haar schouders en drukte haar tegen zich aan. Ze begonnen te dansen. Terwijl ze door de ruimte dwaalden en de zachte corduroy stof langs haar billen streek, realiseerde ze zich dat ze nog steeds in de dancing waren, en was het alsof ze door duizend ogen was gadegeslagen. Ze voelde zich klein en week worden en drukte zich stevig tegen hem aan.
Zo begon hun verhouding, een verhouding met weinig woorden, maar die voor hen beiden zo duidelijk was als woorden nauwelijks kunnen zijn. Het was alsof haar koppige wil, haar immer zo zelfstandige geest, haar eigen initiatief, van haar af vielen en door hem opgenomen werden. Niet dat hij ze vernietigde, dat niet, maar hij was het nu die ze bediende, het waren instrumenten van zijn wil geworden.
Ze dansten een eindeloze dans. De zaal werd steeds voller en ze ontmoette vele bekende en verbaasde gezichten. De tijd gleed verder en niets herinnerde aan wat er zojuist gebeurd was. Wel gleed zijn hand bij toeval scheen het zo nu en dan over haar billen, alsof hij haar aan zijn macht wilde herinneren, en terwijl de koele stof langs haar bilnaad gleed, leek het of alle mannen in de dancing juist dat zagen. Ze voelde dat iedereen wist dat ze naakt was, wist dat haar kutje open lag, wist dat de vochtige lipjes langs elkaar schuurden om voor iedereen toegankelijk te zijn. Ze voelde haar hele wezen zich verengen in haar vagina, haar vagina die door hem naar willekeur getoond kon worden, weggegeven kon worden, bezeten kon worden. En ze voelde zich bevrijd, één met haar naakte billen, één met haar warme geile kutje.
Ze kon zich achteraf niet meer herinneren hoe lang ze gedanst hadden, hoeveel blikken ze langs en door haar lichaam gevoeld had. Ze wist alleen nog dat hij haar op een moment weer zacht bij de arm had genomen, haar jas had gepakt en haar naar buiten had geleid. Hij had een taxi aangehouden, had iets tegen de chauffeur gemompeld en had haar op de achterbank geduwd.
Hij ging naast haar zitten en terwijl de auto langzaam optrok, legde hij zijn hand op haar dij. Vastbesloten en zonder aarzeling schoof hij zijn hand onder haar rok en ging nadrukkelijk naar boven; eerst langs haar rechter heup, over haar wollige poesje, waar hij even bleef rusten om met zijn vingers door het haar heen te strijken, een paar haartjes tussen duim en wijsvinger te nemen en er zachtjes aan te trekken. Hij vervolgde zijn weg en gleed via haar linker heup weer naar beneden, tot op de zitting van de bank, waar hij zich terug trok. Terwijl hij zijn onderzoekingen verrichtte lagen haar armen machteloos naast haar lichaam en zakte haar hoofd naar achteren op de rugleuning van de taxi. Haar ogen staarden naar het dak. Haar mond zakte haast onmerkbaar open en slaakte een zucht toen zijn hand haar poesje bereikte. Nog een keer ging zijn koele hand haar boven, nu langs de binnenkant van haar dijen. Ze voelde dat ze deze, zonder er enige macht over te hebben, open spreidde. Zijn hand streek verder naar boven en ging langzaam langs de binnenkant van haar rechter kutlipje, langs haar nu open en vochtig kutje. Ze drukte het naar voren alsof ze zeggen wilde: neem het, het is van jou. Maar zijn hand ging onverbiddelijk verder: naar boven door de haartjes, voor de tweede keer langs haar grotje en, zonder het aan te raken, weer naar beneden. Weer verstijfden haar spieren, verkrampte haar gezicht en kreunde ze zachtjes. Ze sloot haar ogen en de wereld hield op met bestaan.
Zo reden ze enkele minuten door de stille straten tot hij haar weer in de wereld terughaalde en haar fluisterend beval haar borsten te ontbloten.
Ze opende haar ogen en keek recht in het achteruitkijkspiegeltje, waar de strakke ogen van de chauffeur haar aanstaarden. Ze knoopte zwijgend haar bloes los en terwijl haar ogen op het spiegeltje gericht bleven, voelde ze het koude staal van een mes dat snel de bandjes van haar bh’tje door sneed. Langzaam gleed de stof van haar borsten. Ze voelde een koude luchtstroom haar tepels doen stijf worden en groeien. Licht huiverde ze, waarbij haar nu naakte borsten zachtjes op en neer dansten.
Ze merkte dat de chauffeur haar borsten verslond. In zijn blik lag iets begerigs, iets dierlijks, maar tegelijkertijd voelde ze zijn afkeuring, voelde ze dat hij alle respect voor haar verloor, voelde ze dat zij voor hem tot handelswaar verworden was, tot een straathoer. Haar gezicht bloosde, maar in haar houding veranderde ze niets. De ogen in het spiegeltje bleven haar borsten consumeren en ze voelde zijn blikken in haar tepels prikken. Toch kon ze haar ogen niet afwenden en ze beschaamd neerslaan. Ze was naakt en naakt werd ze uitgeleverd.
Zo reden ze door, zwijgend, als in een film waarvan de beelden stil stonden. Pas toen ze een stoplicht naderden en hij zijn ogen even af moest wenden, werd de ban verbroken. Ze zuchtte, zakte met haar hoofd op haar borst en sloot haar ogen. Ze voelde dat de man haar bloes over haar borsten heen sloeg en zorgvuldig de knoopjes sloot.
Ze waren in een buitenwijk beland en even later stopte de wagen bij een rij struiken. Er stond een hekje tussen en als je goed keek, zag je een rood dak door de bomen steken. Het moest een eenvoudig huisje zijn, niet groot, maar wel met een immense tuin. Of moest je bos zeggen? Want de tuin liep haast onmerkbaar door in het bos dat erachter lag. Ook langs de zijkanten lag een flink stuk woeste grond. Er stonden daar geen buurhuizen, daar het huisje zelf teveel naar achteren lag.
Dat was zijn huis.
Hij liet haar uitstappen en na afgerekend te hebben met de nog steeds wat verdwaasd kijkende chauffeur, nam hij haar mee, het duistere paadje op naar de voordeur. Hij opende hem met zijn sleutel en liet haar binnen in de hal. Hij ham haar jas en hing die op de kapstok. Toen ze de kamer binnen wilde gaan hield hij haar echter tegen.
Zacht zei hij tegen haar: “Geef mij de rest ...” Ze keek met grote, verbijsterde ogen naar hem op, niet wetend wat te denken, niet wetend wat te doen.
“Je bloes”, zei hij.
En voor ze begrijpen kon waarom, voerden haar handen het bevel uit en knoopten ze langzaam, één voor één, haar knoopjes los. Ze trok het kledingstuk uit en overhandigde het hem zwijgend. Weer waren haar borsten bloot en weer verstijfden haar tepels door de koude lucht die ze omvatte. Maar nu waren het zìjn ogen die er in prikten, die er bezit van namen. Ze voelde zich gelukkig.
Lang mocht het niet duren. Alweer sprak hij zacht. “Je schoenen en sokjes.” Ze zakte door haar knieën, zich bewust van haar blote billen, en ontdeed zich ervan. Hij nam ze aan en zei meteen:
“Je rok.”
Ze verstijfde. Had ze het niet geweten, of had ze het niet wìllen weten? Hij wilde haar naakt, in zijn huis kon hij haar niet anders accepteren dan naakt. Als ze zijn woning betrad moest ze alles afleggen: haar trots, haar geest, haar wil, haar kleren ... Ze was van hem.
Maar wilde ze dat? Terwijl haar geest met zijn ogen in debat ging, voerden haar handen zijn bevel uit. Ze gleden langs haar taille, zochten het knoopje en trokken de rits langzaam omlaag. Zacht kroop de stof over haar billen en dijen naar beneden en viel op de grond. Ze was naakt.
Ze bleef voor hem staan, bewegingloos, als een standbeeld. Ze voelde zijn blikken over haar lichaam gaan en elke holte, elk stukje ervan aftasten. Ze voelde hem keuren en ze liet het toe, kon niets anders dan het toe te laten. Ze was zijn eigendom, zijn slavinnetje.
Het leek een eeuwigheid te duren, de tijd dat ze daar zo bewegingloos naakt voor hem stond. Zijn blik was bij haar voeten aangekomen en ze voelde de ban doorbroken toen hij zich bukte en haar rok opnam die nog steeds in een cirkel rond haar voeten lag. Ze stapte er overheen en hij hing de rok naast haar andere kledingstukken. Toen pas leidde hij haar de kamer binnen.
Het was een warme kamer met bruine balken. Eén wand bestond uit baksteen met een open haard in het midden, waarin de blokken al gereed lagen die hij aanstak. Rechts daarvan bevonden zich twee hoge ramen, ook bruin, en links een ruwe stenen muur. De achterwand, die ze niet kon zien en die nu ook niet in het licht lag, was bespannen met een dikke laag zwart velours. Voor het vuur stonden twee zwart leren fauteuils, één met en één zonder leuning. Iets zijwaarts daarvan, meer onder het raam, stond een brede corduroy bank zonder armleuning. Verder stond er in de kamer een laag grenen tafeltje voor de haard, een geluidsinstallatie in de linker hoek daarnaast, en in de hoek tegenover de bank, vlakbij de zwarte wand, een poef omkleed met eveneens zwart velours, of was het kunstbont?
Hij gebaarde haar in de fauteuil zonder leuning te gaan zitten en verliet de kamer. Ze liep schuchter naar de stoel en liet zich er voorzichtig in zakken. Een rilling doorvoer haar toen haar naakte huid het koele leer aanraakte. Ze voelde zich naakter dan ooit. Haar handen tastten haar lichaam af, haar zachte borsten, die puntig naar voren wezen, haar buik, haar dijen die ze langzaam open spreidde. Haar lichaam voelde zacht en eroties.
Toen kwam hij de kamer weer binnen. Haar lichaam verstijfde en haar handen bleven rusten op haar dijen. Vol angst keek ze naar hem op. Ze voelde zich schuldig. Hij keek haar strak aan en draaide van haar weg. Hij liep zwijgend voor haar stoel op en neer. Tenslotte stopte hij en draaide zich weer naar haar toe. Hij keek haar lang en zwijgend aan. Toen hij de stilte verbrak klonk zijn stem zacht, maar gebiedend:
“Ik wil dat je een aantal dingen weet.
Een aantal afspraken.
Ik wil dat de dingen duidelijk voor je zijn ...
Elke keer zul je naar mijn huis komen als ik je dat laat weten, of, wanneer ik dat mocht willen, naar elke andere plek die ik wens. Als je hier komt ben je naakt. Je kleedt je in de hal uit, net als nu, of ik er nu ben of niet.
Het moet je duidelijk zijn dat je hier slechts één functie hebt: mij behagen, mij dienen. Ik wil niet zozeer dat je mijn bevelen opvolgt -die zijn niet belangrijk- ik wil dat je doet wat ik wil, zonder dat ik het zeg, altijd. Er zal voor jou slechts één gedachte zijn: “Wat verlangt hij van mij”. Zonder het te vragen: je mag niet raden, je moet weten, je moet één zijn met mijn wil.
Soms zal ik je aanwijzingen geven, vaak ook niet, maar altijd zal je als je fouten maakt gestraft worden. Hoe je gestraft zult worden zal je van te voren nooit weten, wanneer je gestraft zult worden evenmin.”
Hij zweeg en het werd stil in de kamer. Ze wist dat ze weg moest gaan. Dadelijk zou hij het haar vragen, dan zou ze opstaan, haar kleren aantrekken en definitief vertrekken. Anders was ze verloren.
Maar ze zat daar in de stoel, naakt, en met haar benen nog steeds lichtjes gespreid. Ze keek naar hem op, met iets dat meer was dan angst, en voelde zijn strakke blik op haar rusten. Alle kracht was uit haar lichaam verdwenen.
Toen hij tenslotte sprak: “Ga, als je je zo niet aan mij wilt onderwerpen”, kwam het voor haar als een verlossing en wist ze dat ze zijn eigendom was geworden.
“Ik ben van jou”, fluisterde ze.
Hij draaide zich resoluut om en liep naar de haard. Hij rakelde het vuur op en verlegde enkele blokken, zodat het vuur weer met helder rode vlammen naar boven kringelde. Het was een mooi vuur.
Toen hij weer opstond en zich tot haar richtte was zijn strakke blik verdwenen en glimlachte hij haar toe.
“Als eerste moet je nu weten dat je je benen altijd licht gespreid houdt, zoals nu. Je moet altijd open voor mij zijn. Je lichaam is er immers slechts voor mij, voor mijn genot. Je kutje moet altijd gereed zijn om mij te ontvangen.” Ze knikte zwijgend.
Hij beval haar op te staan.
“En nimmermeer zal het je zijn toegestaan jezelf te strelen, jezelf genot te schenken, zonder dat ik je dat bevolen heb, en zelfs dan zal het alleen zijn omdat het mijzelf een genoegen schenkt.”
Hij zweeg even.
“En daartegen heb je zojuist gezondigd. En hoewel het er niets toe doet: je wist dat je zondigde. Ik zal je straffen.”
Hij pakte haar bij haar middel en leidde haar naar de zijkant van de fauteuil met leuning. Hij deed een pas naar achteren.
“Buig je over de leuning.”
Ze bracht haar hoofd naar de zitting en ondersteunde haar gezicht met beide handen. Haar buik rustte op het leer van de leuning zodat haar billen als twee ronde bollen naar boven staken.
Hij glimlachte toen hij tussen de strakke lijnen van haar billen haar anus en kutlipjes zag afsteken. Hij deed een stap naar voren en streek zachtjes langs haar bilnaad. Zijn hand gleed weer naar boven en omvatte één voor één haar billen. Ze huiverde van genot, en voelde haar lipjes vochtig worden.
Hij zag het en streek met zijn wijsvinger langzaam door haar lipjes en beroerde zo voor het eerst haar kutje. Ze slaakte een kreet van genot en drukte haar gezicht dieper in de zitting zodat haar kont uitdagend naar boven wees. Maar hij beantwoordde haar stille verzoek niet en trok zijn vinger terug deed zelfs een stap opzij.
Nog voelde ze de zachtheid van zijn handen, het allesbeheersende genot dat zijn handen, zijn vingers haar hadden verschaft. Voordat dat gevoel haar kon verlaten, sloeg zijn vlakke hand op haar rechter bil.
Ze schoot met haar hoofd naar voren, niet zozeer van pijn maar van schrik. Voor ze zich kon oprichten trof de hand echter haar linker bil en wierp haar weer terug. Nu pas voelde ze de pijn, veroorzaakt door de harde slagen van zijn hand op haar tere vel. Ze schreeuwde het uit: “Nee, nee.” Maar zijn hand kwam wederom meedogenloos neer.
Hij sloeg haar krachtig, met de volle handpalm, midden op haar bil, daar waar het vlees het zachtst is, en wisselde beide billen systematisch af. Zijn slagen waren droog en kwamen in een rustig maar meedogenloos tempo op haar neer. Pats, pats, één, twee, pats, van haar linker naar haar rechter naar haar linker, en elke maal schreeuwde ze het uit. Was ze eerst vol verzet en opstand, al snel kwamen haar tranen en smeekte ze hem op te houden. Maar hij reageerde niet en sloeg onverstoorbaar verder.
Haar billen, die eerst zo blank waren geweest, kleurden van lichtroze tot donkerrood, haast purperrood. Toen stopte hij net zo onverwacht als hij begonnen was. Ze hield op met kreunen, maar haar tranen bleven stromen. De pijn trok langzaam weg en maakte plaats voor een intense tinteling van haar gloeiende billen.
Hij keek aandachtig naar zijn werk en nam het beeld van het gestrafte meisje met voldoening in zich op: de rode, uitstekende billen, het naakte lichaam, het natte gezichtje op de zitting. Hij draaide zich om, en voor hij naar achteren verdween, beval hij haar zich niet te verroeren.
Daar lag ze: huilend, naakt, vernederd. Voor het eerst was ze geslagen, had een mannenhand haar billen keer op keer krachtig getroffen, had ze geschreeuwd van pijn, gesmeekt om genade. Gestraft door een man die ze niet kende, een man die ze onvoorwaardelijk had te gehoorzamen, die haar bezat, die haar vernederde, die haar strafte.
Toch bleef ze liggen, haar billen ver de lucht in gestoken, dieprood en tintelend, haar benen iets gespreid, zoals hij haar bevolen had. Haar tranen stopten en ze voelde zich gelukkig. Al haar zorgen waren verdwenen. Haar leven verengde zich tot haar lichaam, tot haar buik en borsten, tot haar billen die roodgeslagen geofferd lagen, tot haar mond, haar anus, haar kutje. Haar geest werd lichaam. De buitenwereld hield op met bestaan. Haar kontakten, haar vrienden en vriendinnen verloren hun betekenis, haar kennis en kunde, haar baan, alles wat vroeger iets voor haar betekend had, loste op in het niets. Ze wachtte op hem en was gelukkig.
Hij kwam.
Hij boog zich over haar heen en greep met zijn linkerhand haar rechterborst. Zacht voelde haar vlees. Hij trok haar omhoog en naar achteren met zijn hand op haar borst. Zij liet haar borsten gewillig kneden. In een vloeiende beweging stak hij een arm achter haar knieën en tilde haar op. Hij droeg haar naar het tapijt voor het haardvuur en legde haar daarop neer, pakte haar knieën van onderen beet en drukt ze naar voren.
Haar kutje opende zich.
Hij deed een pas naar achteren, keek op haar neer. Haar benen zweefden boven haar buik, haar hielen boven haar rode billen. Het vuur spiegelde rood in haar natte, geile kutje. Naakt tekenden haar kutlipjes zich af als de poorten van haar geopende grot.
Met een ruk opende hij zijn rits en pakte zijn reeds stijf geworden lid. Hij zonk op haar neer en stootte in één keer diep in haar kut. Ze schreeuwde het uit. Met zijn penis diep in haar lag hij stil. Ze sloot haar ogen en kreunde zachtjes. Langzaam begon hij weer te bewegen, diep en voorzichtig, maar allengs sneller en omvattender. Ze werd een en al genot. Hij keek naar haar en zag hoe elke stoot van hem haar hoofd deed omslaan. Haar ogen waren gesloten, haar mond half open. Hij nam haar hard en wild en met een diepe stoot tot aan haar baarmoeder kwam hij klaar.
De stilte die volgde was even volkomen als weldadig. Langzaam zakte ze weg in een droom van warmte en gelukzaligheid en zelfs zijn terugtrekken veranderde dat niet.
Toen hij terugkeerde vond hij haar nog in dezelfde houding met alleen haar benen nu gestrekt. Hij trok haar half omhoog en gaf haar de beker chocolademelk die hij meegenomen had. Steunend op haar elleboog dronk ze hem gulzig leeg. Hij keek zwijgend op haar neer. Hij zag haar ronde zachte borsten, haar gladde buik en haar roze kutje, nog nat van geil en sperma dat via haar spleetje op de grond sijpelde.
Hij liet haar opstaan en nam haar mee naar een bidet waar ze zich kon wassen. Ze bevond zich in een zijkamertje, rechts van de zwarte wand, die zij door de duisternis niet opgemerkt had. Er stond, naast het bidet, slechts een grote massief eiken tafel met een klein krukje ervoor. Hij liet haar op het krukje stappen, draaide haar om en dwong haar met haar blote billen op de rand te gaan zitten. Ze rilde toen haar rood gezwollen vlees de harde koude tafelrand raakte.
Hij nam een pas afstand om naar het resultaat te kijken. Ze zat daar met haar frêle, naakte lijf, haar handen naast zich op de tafel steunend, wachtend op zijn oordeel.
“Je bent mooi”, zei hij en ze bloosde lief. Hij lachte.
“Je bent mooi om onderworpen te worden, om bezeten te worden, gegeseld te worden. Maar ik wil je kutje zien.”
Hij drukte haar achterover, haar ellebogen zochten steun op de tafel. Hij pakte haar onder haar knieën en drukte ze enigszins uit elkaar tegen haar buik aan. Haar kutje opende zich wederom. Hij haalde onder de tafel een riem te voorschijn. Hij bevestigde deze om haar linker bovenbeen, vlak boven haar knieholte. Aan het zachte leer was een koord bevestigd dat hij door een ring haalde die zich in de tafel bevond. Hij trok het koord strak zodat haar dij naast het lichaam lag en maakte het koord vast. Hij herhaalde de handeling bij haar rechter dij.
Het resultaat was verbluffend. Haar kutje was volledig geopend en zelfs de lipjes tekenden zich scherp in de lucht af. Haar billen staken gedeeltelijk over de tafelrand heen, strak gespannen en nog steeds dieprood door zijn handen. Ze nodigden uit tot geseling en hij moest zich bedwingen haar niet hard te slaan. Hij streek slechts lichtjes over de rode huid, waar de warmte nog vanaf straalde. Ze wilde haar benen opheffen en haar kutje sluiten, maar ze merkte dat ze niets kon bewegen. De koorden hadden haar uit elkaar getrokken en machteloos moest ze alles toelaten.
Hij trok een strakke lijn met zijn wijsvinger over de volle lengte van haar spleetje: beginnend bij haar anus, door en gedeeltelijk in haar grotje, over haar kittelaar naar haar venusheuvel. Toen trok hij zich terug.
Hoe lang hij haar daar liet liggen kon ze niet zeggen, maar voor haar was het een eeuwigheid. Ze werd volkomen op haar eigen lichaam teruggeworpen, dat kut was geworden. Nog nooit was ze zo vernederd: daar lag ze op een tafel, geofferd, naakt, met haar kutje zo ver mogelijk geopend en volkomen onbeschermd en niet bij machte daar iets aan te veranderen. Iedereen die haar zou zien, zou haar onmiddellijk en zonder plichtplegingen kunnen verkrachten, en zij, zij zou alles moeten toelaten.
Zij sloot haar ogen. Een lange rij mannen verscheen. Ze waren groot en fors. Ze zag hun spieren zich spannen. Ze waren naakt. In hun kruis ontsprong een geweldige roede. Ze stonden in een lange rij voor haar en ze kon hun grimmige gezichten onderscheiden. Penis na penis tekende zich af. De eerste man stapte naar voren. Hij stootte recht in haar weerloze kut en kneep in haar borsten met grote harde handen. Hij beukte in haar lichaam. Hij loosde zijn zaad en maakte plaats voor de volgende. Eén voor één drongen ze in haar door. Verscheurden haar kut. Spoten haar vol. Zonder haar aan te kijken, zonder haar een blik waardig te keuren. Zo werd ze door duizend mannen verkracht ...
Toen ze weer haar ogen opende stond hij voor haar en glimlachte. Hij had enkele spulletjes bij zich welke ze niet kon onderscheiden. Hij hielp haar weer op haar ellebogen, zodat ze op haar spleetje neerkeek en kon gadeslaan wat hij uitvoerde. Ze schrok hevig toen ze zag wat dat was en kon nog juist een luid “Nee!” onderdrukken.
Ze kreet zacht toen het koude schuim haar venusheuvel en haar kutlipjes beroerde en huiverde toen hij nauwgezet met een scheermes al haar haartjes verwijderde. Kaler en kaler werd ze en alles moest ze lijdzaam gadeslaan.
Voorzichtig veegde hij met een sponsje de laatste restjes schuim weg. Blank en onbeschermd waren haar lipjes, overgaand in het naakte roze vlees van haar kutje, en boven uitlopend in het wit van haar naakte heuveltje.
Hij deed een stap terug en keek bewonderend naar zijn werk: zo wilde hij haar hebben.
“Nu pas ben je naakt, en zo naakt wil ik dat je blijft. Je bent daar zelf verantwoordelijk voor. Iedere keer dat ik je controleer en enig haartje, hoe kort dan ook, aantref, of liever gezegd voel, zal ik je daarvoor streng, zeer streng straffen.”
Hij boog zich voorover en zoende haar op haar mond, zodat ze machteloos weer achterover zakte en zijn tong vol genot in zich opnam. Met moeite nam hij afscheid van haar mond, maakte haar dijen los, tilde haar in zijn armen, droeg haar naar een kamer met een immens bed en vlijde haar daarop neer. Hij trok zijn kleren uit, legde zich naast haar neer en trok haar naar zich toe. Zacht en heet waren hun kussen, teder en extatisch hun gebaren ... Na een levenslang genot sloot zij haar ogen en viel in een diepe slaap. Stil stond hij op en liet haar alleen.
Het was bijna ochtend en de zon verlichte de kamer reeds bleekjes, toen hij, aangekleed, in de kamer terugkeerde. Hij maakte haar zachtjes wakker. Verward keek ze naar hem op toen ze zich alles herinnerde en hij sprak ...
“Het is bijna ochtend en er begint weer een nieuwe dag. Een nieuwe dag die voor jou anders zal zijn dan alle voorgaande. Een dag vol onderwerping aan mij, ook al werk je op je kantoor, ook al loop je eenzaam door de straten, ook al doe je je boodschappen, kom je in je eigen huis, maak je je eten en luister je naar je muziek.”
“Want je belangrijkste muziek zal mijn muziek zijn, mijn wil zal altijd de jouwe zijn en je nimmermeer verlaten. Ook al zal je door anderen gekust worden, ik zal je tong beroeren; ook al zal je door anderen geneukt worden, ik zal je kutje openen; ook al zal je met anderen vrijen, ik zal je lichaam beminnen. Je zal nog niet weten hoe je leven er vanaf nu zal uitzien, slechts weten dat het het mijne zal zijn.”
“Ik zal je zo bij de hand nemen en je naar de hal leiden, je kleren weer geven zelfs je broekje en je helpen je aan te kleden, zodat je mijn huis kunt verlaten. Maar daarvoor zal ik mijn merkteken op je lichaam achterlaten, zodat je de komende tijd nog mijn hand zult voelen.”
“Sta nu op.”
En ze stond op, de ogen neergeslagen, de handen kuis voor haar kale kutje. Hij draaide haar een kwartslag, zodat ze voor het voeteneind van het bed stond, met haar gezicht naar het bed gekeerd. Hij beval haar op haar knieën op de rand van het bed te gaan zitten, haar benen licht gespreid. Hij drukte haar voorover. Haar billen staken zo enigszins de lucht in, strak gespannen, de kutlipjes iets geopend. Ze leunde op haar armen, zodat haar tepels de dekens raakten en haar gezicht opzij op het bed lag.
Ze lag daar als een verleidelijke, maar zondige maagd, geofferd voor de goden. Zachtjes beroerde hij haar lipjes en stak toen plotseling zijn wijsvinger diep in haar kutje. Ze gaf een schreeuw van schrik en genot, het had haar geen pijn gedaan, ze was reeds geil en nat. Hij trok zijn vinger terug en gespte zijn riem los. Hij trok hem uit zijn broek, nam de gesp in zijn rechter hand en liet het zachte leer strelend door zijn vingers glijden.
Hij rechtte zijn rug en suizend sloeg het leer op haar billen. Een rode baan tekende zich af op de weer blanke billen ondanks de soepelheid en zachtheid van het tuchtigingswapen.
Ze drukte haar gezicht in het bed en probeerde niet te schreeuwen, niet te huilen, niet te smeken. Ze wist dat ze hem toebehoorde, dat ze het verdiende, dat het moest. Alleen een zacht gekreun kon ze niet onderdrukken.
Weer hief hij zijn arm, en weer sloeg het leer op haar neer en weer kreunde ze. Slag na slag daalde op haar billen neer en langzaam tekenden de rode strepen zich op haar vlees af. Strepen die hij nauwgezet, baan na baan, van boven naar onder, op haar tekende. Nadat het gehele vlak met rood gevuld was, begon hij opnieuw, even nauwgezet, even hard, even meedogenloos.
Steeds dieper drukte ze haar gezichtje in het bed en kon haar tranen niet meer tegenhouden. Traag stroomden ze over haar wangen en drupten op de deken. Het leek of dat beeld zijn slagen nog harder maakte in werkelijkheid ontroerde het hem en hij sloeg onverminderd met dezelfde trage, harde slag door.
Spoedig kon ze ook haar smeken niet meer onderdrukken en huilend riep ze: “Alsjeblieft, stop nu, ik zal alles doen wat je zegt ...”, alsof dat nog nodig was te beloven. Maar hij week niet van zijn plan af en stopte pas toen haar billen purperrood en pijnlijk opgezwollen waren.
Hij wiste het zweet van zijn voorhoofd. Hij opende zijn broek, stiet zijn gezwollen penis in haar en neukte haar staande. Elke keer dat hij in haar stootte en haar billen trof gilde ze het uit. Alleen haar kut en haar billen werden beroerd, en terwijl ze schreeuwde, grepen haar handen in de deken om zich vast te houden en drukte ze haar gezicht in het bed. Ondanks de pijn en ruwheid werd ze overmand door het genotzalige gevoel bezeten te worden door de man wiens eigendom ze was geworden.
Toen hij klaar kwam en al zijn zaad in haar liet binnendringen, trok hij zich snel uit haar terug en hielp haar overeind. Ze kon nauwelijks op haar benen staan. De wereld tolde om haar heen, haar ogen waren omfloerst, haar billen brandden, haar lichaam zweette en uit haar kut sijpelde zijn sperma.
Toch gaf hij haar geen rust, noch gelegenheid zich te wassen, maar nam haar bij de hand zoals hij reeds gezegd had te zullen doen. Trillend liet ze zich aankleden, naar buiten leiden en in de taxi stappen welke hij van te voren besteld had, letterlijk en figuurlijk nog vol van hem. Hij gaf de chauffeur haar adres en ze reed weg van hem, voor ze het beseffen kon, met nog slechts haar blote tieten, haar brandende kont en natte kut en daardoor nat broekje welke aan hem herinnerden.
Posts
